Μην πυροβολείτε μόνο τους… πίσω

Αυτό που συνέβη χθες στο «Ελ Πάσο» είναι μια συνηθισμένη ποδοσφαιρική ιστορία. Έργο που έχει… παιχθεί πολλάκις στα ανά την υφήλιο ποδοσφαιρικά γήπεδα.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Η καλύτερη, ποιοτικότερη ομάδα να χάνει με το τσουβάλι ευκαιρίες (με 17 τελικές και δυο δοκάρια ολοκλήρωσε το ματς ο Άρης) αλλά στο τέλος να φεύγει με σκυμμένο κεφάλι από το γήπεδο. Αστοχία, ανικανότητα, ατυχία, ικανότητα του αντίπαλου τερματοφύλακα, επιπολαιότητα, έλλειψη συγκέντρωσης είναι συνήθως όσα επικαλούμαστε για να δικαιολογήσουμε τέτοια φαινόμενα. Ισχύει και για τον χθεσινό Άρη. Δηλαδή συγγνώμη, για να βάλει αυτό το γκολ σε κενή εστία ο Ίλιτς με το ξεκίνημα της επανάληψης, χρειάζεται να του το έχει διδάξει κάποιος; Ένα στοιχειώδες καλό τελείωμα χρειαζόταν χθες ο Άρης και θα έφευγε νικητής από την Καλλιθέα.

Γιατί έχασε; Γιατί η συνολική του αμυντική συμπεριφορά και νοοτροπία ήταν σε ένα ακόμη παιχνίδι κάτω από τη βάση. Σωστά, σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό, περνούν από… ποδοσφαιροδικείο οι τέσσερις της άμυνας που έκαναν ήρωα τον Τσίπρα αλλά σε μια ομάδα δεν αμύνονται μόνο οι τέσσερις συν τους αμυντικούς χαφ, ανάλογα αν ο προπονητής παίζει με έναν ή δυο. Η άμυνα είναι θέμα διάθεσης και ξεκινάει από τον σέντερ φορ. Είναι μια αλυσίδα. Αν δεν μαρκάρουν σωστά ή δεν μαρκάρουν καθόλου οι… μπροστινοί, δεν έχουν επιστροφές και βοήθειες οι πλάγιοι επιθετικοί τότε αυτομάτως πέφτει μεγαλύτερο βάρος στους από πίσω και αυξάνεται η πιθανότητα ο αντίπαλος να σου κάνει ευκαιρίες και να σκοράρει. Αν μάλιστα σε όλα αυτά προστίθενται και είτε ατομικά λάθη, είτε τραγικές τοποθετήσεις των αμυντικών όπως αυτή του Ραούλ Μπράβο στο πρώτο γκολ, δένει το γλυκό. Ο Άρης χρειάζεται ενίσχυση μεσοαμυντικά, το λέμε και το γράφουμε εδώ και καιρό, αλλά πρέπει να διορθώσει και κάποιες εσωτερικές παθογένειες.

Δεν γίνεται να τρέχουν μόνο οι χαμάληδες και κάποιοι ώρες-ώρες να περπατούν και να δείχνουν φανερά ανόρεκτοι σε συγκεκριμένα κομμάτια του παιχνιδιού. Εδώ νομίζω είναι θέμα στο οποίο οφείλει να επέμβει ο Νίκος Αναστόπουλος που είμαι σίγουρος ότι τα βλέπει. Τέτοιες συμπεριφορές υπήρξαν σε άλλα παιχνίδια φέτος , αλλά οι νίκες τις σκέπασαν. Κάποια στιγμή, όταν αυτές οι νοοτροπίες διατηρούνται, θα γίνει και η γκέλα. Ευτυχώς που το χαστούκι ήρθε την 8η αγωνιστική. Απλά από εδώ και πέρα, ελαχιστοποιούνται τα περιθώρια που έχει ο Άρης για άλλα στραβοπατήματα. Παίζει με την πλάτη στον τοίχο και την διαφορά που έχει από τις δυο πρώτες θέσεις, υποχρεούται να την καλύψει έχοντας τις μικρότερες απώλειες στο βαρύ μήνα που τον περιμένει.

Εν τω μεταξύ ελπίζω το χθεσινό αποτέλεσμα να επισπεύσει και την μεταγραφική ενίσχυση της ομάδας. Εκτός από στόπερ και αμυντικό χαφ, επιμένω ότι ο Άρης χρειάζεται και ένα γρήγορο και καλό στο ένας εναντίον ενός, πλάγιο επιθετικό.

Δεν γίνεται πριν κλείσω να μην αναφερθώ στην εν… ψυχρώ δολοφονία του Άρη και του ίδιου του μπάσκετ χθες στην Τουρκία με την διπλή καταστρατήγηση των κανονισμών. Δεν ξέρω τι πρεσβεύει αυτή η καινούργια διοργάνωση του basketball champions league αλλά ο Νίκος Λάσκαρης που υπήρξε πρωτεργάτης και τη στήριξε από την αρχή ανοικτά και έμπρακτα οφείλει να κάνει μια επίσκεψη στο Μόναχο. Μαζί του δεν χρειάζεται να πάρει τίποτα άλλο από ένα βιβλίο της μπασκετικής ιστορίας του Άρη και να το κάνει δώρο στους ιθύνοντες της νεότευκτης διοργάνωσης ώστε να καταλάβουν ότι ο Άρης μαζί με 3-4 ακόμη το πολύ ομάδες είναι ό, τι καλύτερο διαθέτει αυτή η ιστορία που λέγεται BCL και οφείλει να τυγχάνει και τον ανάλογο σεβασμό.

ΥΓ Επειδή ο Άρης έκανε πέντε σερί νίκες δεν σημαίνει αυτομάτως ότι ανέβηκε κιόλας. Ας το καταλάβουν οι παίκτες του Άρη που νόμισαν ότι τελείωσε το πρωτάθλημα από τον Δεκέμβριο.

ΥΓ1 Από αυτόν τον Ραούλ Μπράβο που βλέπουμε εσχάτως αδυνατώ να πιστέψω ότι μπορεί να είναι χειρότερος ο Ρόβας που έπαιξε στόπερ σε όλα τα φιλικά ή ακόμη και ο Χαριτωνίδης.